Film: Memories of Matsuko - Kiraware Matsuko No İssho

Tetsuya Nakashima beyefendinin yönetmenliğini yaptığı ilginç bir dram filmiyle karşınızdayım bu sefer. Film afişine balınca komedi filmiymiş ya da belki de zaman kaybıymış gibi düşünebilirsiniz, başroldeki kadınla alakalı değil sadece afişi beğenmedim ben, ama film ne komedi filmi, ne de zaman kaybı. Yürek burkan bir dram filmi. Biraz müzikal sahneleri de var filmde ama onlarda bile dramın keskin kokusunu alabiliyorsunuz.

Şimdik bu kızın adı Matsuko. Film zaten onun hayatını anlatan bir film. Matsuko sürekli bu komik suratı yapıyor, az sonra da sebebini okuyacaksınız. Bunlar filmle ilgili meşhur karelerden.




Sho ( tatlış suratlı Eita'nın canlandırdığı karakter) bir sabah uyandığında babasını karşısında bulur. Babası ona, daha önce hiç bahsetmediği kız kardeşinin öldürüldüğünü ve onun çer çöp içindeki evini temizlemesini söyler. Halasının varlığından haberdar olmayan Sho, kir pas içindeki eve gider. Matsuko'nun komşusu olan tuhaf görünümlü bir adamla tanışıp ona halası hakkında sorular sorar. Adamdan dinlediklerine göre Matsuko gölün kıyısında saatlerce ağlarmış eve gelince de bazen kendi kendine çığlık atarmış. Bir de Sho, Matsuko'nun evinin duvarında bir yazı buluyor. ''Doğduğum için beni bağışla.'' gibi bir şey.
Sho evi toparlamaya başlar. Sürekli de karşısına halası hakkında detaylar çıkar. Onun nasıl biri olduğunu öğrenmeye başlar. Sonra onu kimin, neden öldürdüğünü öğrenmeye çalışır. Bundan sonra Matsuko'nun hayatı anlatılıyor kesitler şeklinde. Matsuko, babası tarafından ilgi göremeyen sevgi dolu güzel bir kız. Babası ise tüm sevgisini, Matsuko'nun hasta kardeşine gösteriyor. Bu yüzden evde sürekli kavga çıkıyor. Matsuko ve babası bir gün bir gösteriye gidiyorlar. Oradaki bir palyaço bu komik suratı yapınca herkes gülüyor ama Matsuko'nun babasının suratı adeta duvar. Her neyse Matsuko da babasının ilgisini çekmek ve onu güldürmeyi başarmak için hep bu suratı yapıyor. Yıllarca bu devam ediyor ama beklediği ilgiyi hiç alamıyor. Tahmin edersiniz ki görmediği sevgiyi yanlış yerlerde aramaya başlıyor. Bu arada Matsuko bir gün sinir krizi tarzı bir şey geçirip kardeşini boğmaya kalkıyor, ilerleyen zamanlarda da genelevde masörlük yapıyor. Doğru işi bir türlü bulamayan Matsuko, ailesi tarafından evlatlıktan reddediliyor ama o hep ailesini düşünüp üzülüyor.Yanlış kişilere aşık oluyor, sevdiği adamın intiharına tanık oluyor, çok acı şeyler yaşıyor, dayak yiyor, erkeklerin elinde oyuncak haline geliyor ve terk ediliyor. Hapse giriyor ve bir gün eskiden öğrencisi olan genç adamla karşılaşıyor. Bunlar birbirlerine aşık oluyorlar (arada yaş farkı var ama Matsuko adam için her şeyi yapıyor). Bu adam bir gün hapse atılıyor ve Matsuko'ya iyi gelmediğini ve ondan ayrılmanın en iyisi olacağına karar veriyor. Matsuko bunu kabul etmiyor. Adam her seferinde suç işliyor, hapse atılıyor, aklı gidip geliyor. Matsuko bu sıralarda eskiden ailesiyle yaşadığı evin karşısında yer alan gölün kıyısında bir ev tutuyor. (göle bakıp saatlerce yalnız başına ağlamasının sebebi gölün karşısında ailesinin evini görmesi ya da ailesinin eski evine yakın olması.) Sadece yiyor, içiyor, uyuyor. Hayata küsüyor. Bir akşam küçük çocukların onu öldüresiye dövmesiyle hayatını kaybediyor.

Hep "Neden?" diye sordu Matsuko. Cevabını da hiç alamadı. Yalnızlığı sevmezdi. Sevgilisinden şiddet gördüğünde de " Yalnızlıktan iyidir." demişti ağlayarak. Fakat yapayalnız öldü. Matsuko yağmurdan da nefret ederdi. Yağmurun kötü anıları aklına getirdiğini söylerdi sürekli.

İnsanların o kadar iyi kalpli ve sevgi doluyken nasıl değiştiğini çok iyi anlatan bir film. Bilinçaltına açılan bir kapı gibi. Hayatınız gözünüzün önünden geçiyor resmen. Son kısımlarıysa o kadar üzücü ki...
Miki Nakatani'nin oyunculuğuysa efsane.